Στις 21-22 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2ο Φεστιβάλ Φαντασίας Fantasmagoria 2018 με επίκεντρο τη λογοτεχνία του φανταστικού και με επίτιμο καλεσμένο τον συγγραφέα Graham Masterton! Το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στον Δημήτρη Δελαρούδη για το διήγημά του με τίτλο "Ούτε μια λέξη" και έχω την τιμή και τη χαρά να τον φιλοξενώ σε μια νέα συνέντευξη!
Με αφορμή λοιπόν το νέο σας βραβείο, επιτρέψτε μου να κάνουμε μια σύντομη συζήτηση, αλλά και να μάθουμε ίσως τα επόμενα συγγραφικά σας πλάνα!
Πέρυσι στον αντίστοιχο διαγωνισμό είχατε αποσπάσει την τρίτη θέση, ενώ φέτος κατακτήσατε την πρώτη! Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σας;
Σας ευχαριστώ θερμά. Δεν υπάρχουν και πολλά μυστικά που οδηγούν στην επιτυχία. Πιστεύω πως υπάρχουν δύο βασικοί παράγοντες που σχετίζονται με την επιτυχημένη συγγραφή: α) το έμφυτο ταλέντο, που αφορά στην ικανότητα σύλληψης ιδεών από το εξωτερικό περιβάλλον και την επεξεργασία τους σε ένα δαιδαλώδες σύστημα σκέψης και β) η σκληρή δουλειά, που έχει να κάνει με την έρευνα του θέματος που γράφεις και φυσικά την προσωπική, σε βάθος, επιμέλεια του κειμένου σου.
Κάθε διήγημα είναι ένα εργόχειρο με "ψιλό βελονάκι" που λέγανε κι οι γιαγιάδες μας. Κάθε στραβή βελονιά "χτυπάει»" στο μάτι και γι' αυτό πρέπει να είσαι, όσο άψογος γίνεται. Αν έχεις ενδοιασμούς ή αν δεν αισθάνεσαι μια ικανοποιητική ζεστασιά στο ηλιακό σου πλέγμα την ώρα που διαβάζεις την ιστορία σου, τότε καλύτερα να την απορρίψεις.
Έπειτα, είναι το ίδιο το θέμα του διαγωνισμού. Αν δε σου κλείνει το μάτι να γράψεις γι' αυτό, τότε δεν πρέπει να ασχοληθείς μαζί του. Πρέπει να στοχεύεις στο θέμα· κάθε πρότασή σου πρέπει να συνδέεται, έστω και με μακρινούς ή περιπλεγμένους αρμούς, με αυτό. Για παράδειγμα, δεν μπορεί το θέμα να είναι η "Ομίχλη" και εσύ, απλά να αναφέρεις πως ένα πρωινό που ξύπνησες είδες ομίχλη από το παράθυρο και μετά συνεχίζεις την ιστορία σου έχοντας σαν κεντρική ιδέα μια επίσκεψη εξωγήινων. Πρέπει να "μπεις" μέσα στην ομίχλη, να γίνεις ένα με αυτή, να αφήσεις τον εαυτό σου να χαθεί εκεί μέσα.
Ποιο ήταν το θέμα του φετινού λογοτεχνικού διαγωνισμού Fantasmagoria;
Η Ανάσταση, δηλαδή η επιστροφή από τον κόσμο των νεκρών. Το θέμα επέλεξε ο Graham Masterton, που ήταν και ο τιμώμενος καλεσμένος του φετινού φεστιβάλ Fantasmagoria 2018.
Στο τέλος του κειμένου σας υπάρχει η εξής αφιέρωση: [Στον πραγματικό ιππότη, τον κύριο Graham Masterton, που θα πλήρωνε ευχαρίστως το τίμημα] Θέλετε να μας εξηγήσετε τι ακριβώς εννοείτε με αυτήν;
Πολύ ευχαρίστως. Φέτος ήταν όλα μια μαγική σύμπτωση. Μόλις ανακοινώθηκε από το φεστιβάλ ότι τιμώμενος καλεσμένος θα ήταν ο Graham Masterton και πως αυτός ο ίδιος θα απένειμε το βραβείο στον πρώτο νικητή, ένιωσα να με διαπερνά ένα ρίγος· ένα παράξενο προαίσθημα. Έκλεισα τα μάτια και "είδα" τον κ. Masterton να μου δίνει το βραβείο. Την επόμενη μέρα, διάβασα στην ιστοσελίδα Nyctophilia.gr μια συνέντευξη του Graham Masterton, στην οποία η τελευταία ερώτηση ήταν: «Αν είχατε μόνο δέκα λεπτά πριν πεθάνετε, ποιο θα ήταν το τελευταίο πράγμα που θα κάνατε;». Ο Masterton απάντησε: «Θα έγραφα ένα γράμμα στην (εκλιπούσα) γυναίκα μου και θα της έλεγα, προκειμένου να σε έχω κοντά μου για δέκα λεπτά, τότε θα πλήρωνα το τίμημα του να μην έχω γράψει ούτε μια λέξη στη ζωή μου». Αυτό ήταν. Είχα συγκινηθεί τόσο πολύ και ταυτόχρονα είχα το βασικό κορμό της ιστορίας στο κεφάλι μου. Ήρωάς της θα ήταν ο ίδιος ο Masterton. Αμέσως του έστειλα ένα email ζητώντας του την άδεια να τον χρησιμοποιήσω ως ήρωα. Την επομένη μέρα μου απάντησε θετικά και ξεκίνησα την πληκτρολόγηση.
Ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας είναι δεινός συλλέκτης σπάνιων και ενίοτε παράξενων και τρομακτικών αντικειμένων. Εσείς συμμερίζεστε αυτή τη συλλεκτική συνήθεια;
Καθόλου. Ακόμη κι αν ήμουν τόσο πλούσιος, όσο ο ήρωας του διηγήματος (δε γνωρίζω, αν ο ίδιος ο Masterton είναι τόσο εύπορος), δε νομίζω πως θα είχα αποκτήσει τη συγκεκριμένη συλλεκτική μανία, γιατί είναι σίγουρο πως δε θα μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια από τον φόβο μου, αν γνώριζα πως στο σαλόνι μου βρίσκεται ένας καταραμένος πίνακας ή ένα αρχαίο σκαλιστό κρανίο που όσοι το είχαν στην κατοχή τους βρέθηκαν νεκροί από άγνωστα αίτια. Τώρα, αν επρόκειτο για κάτι "ακίνδυνο" (αν και ποτέ κανείς δεν είναι σίγουρος), όπως για παράδειγμα κάποιο χειρόγραφο του Πόε ή του Λάβκραφτ, δε θα έλεγα όχι…
Το βασικό θέμα του διηγήματος είναι η μοναξιά που νιώθει ο κεντρικός ήρωας λόγω της αδυναμίας του να ξεπεράσει την απώλεια της αγαπημένης του. Πόσο συχνά χρησιμοποιείτε ανάλογο θέμα με αισθηματικές διαστάσεις στις ιστορίες σας; Με άλλα λόγια η λογοτεχνία του φανταστικού μπορεί να περιλαμβάνει και αίσθημα;
Φαντάζομαι πως με τη λέξη "αίσθημα" αναφέρεστε στο ρομάντζο. Αρχίζοντας από την άσβεστη αγάπη του Οδυσσέα για την Πηνελόπη (και το αντίστροφο) στην Οδύσσεια, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα έπη του φανταστικού της ανθρωπότητας, περνώντας στον Δον Κιχώτη και τη Δουλτσινέα του, στο παραμύθι της πεντάμορφης και του τέρατος της Γκάμπριελ-Σουζάν Μπαρμπό ντε Βιλενέβ, φτάνοντας στους ανεκπλήρωτους έρωτες του Πόε (Βερενίκη, Μορέλα, Λενόρα και Ληγεία), τις ερωτικές φανταστικές ιστορίες του Γκυ ντε Μωπασάν, τους έρωτες μεταξύ χαρακτήρων του Ιουλίου Βερν σε δεκάδες βιβλία του, τα πολλαπλά ειδύλλια στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, το τόσο όμορφο και συγκινητικό "Κάπου στο Χρόνο" του Ρίτσαρντ Μάθεσον και εκατοντάδες άλλα σύγχρονα βιβλία που ανήκουν στη Ρομαντική Φαντασία (επίσημα χαρακτηρισμένο υπο-είδος της Φανταστικής Λογοτεχνίας), θα έλεγα άφοβα πως η λογοτεχνία του φανταστικού ξεχειλίζει από έρωτα και αγάπη.
Προσωπικά, δε συνηθίζω να χρησιμοποιώ τη συγκεκριμένη θεματολογία στα διηγήματά μου, εκτός κι αν μου φωνάζει μια κατάσταση ή περιστατικό πως πρέπει να γίνει ιστορία, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση του νικητήριου διηγήματος. Είχα συγκινηθεί τόσο πολύ που δε μπορούσα παρά να γράψω για την άνευ ορών αγάπη του ήρωά μου.
Ο κεντρικός ήρωας αποφασίζει να πληρώσει πολύ βαρύ τίμημα για τη μεταφυσική εμπειρία, που θα τον φέρει πάλι για λίγο κοντά στην αγαπημένη του! Πιστεύετε στη δύναμη της "αιώνιας αγάπης", που νικά ακόμη και τον θάνατο;
Για να νικήσεις τον θάνατο, προϋποθέτει πως είναι εχθρός ή αντίπαλος. Δε συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Ναι, είναι περιστασιακά εχθρός σου, λόγω της απώλειας ενός αγαπημένου σου προσώπου, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια ακόμη διάσταση "ανυπαρξίας" (μάλλον της ανθρώπινης ανικανότητας να κατανοήσει αυτή την ανυπαρξία), αλλά δεν πιστεύω πως είναι κάτι διαβολικό ή κακό, όπως μας έχουν μάθει να νομίζουμε. Είναι απλά μια ακόμη διάσταση. Έχεις, για παράδειγμα, μια σελίδα χαρτί στα χέρια σου και την κόβεις στα δέκα. Μετά σε εκατό κομμάτια. Έπειτα σε χίλια. Παρόλο που η σελίδα είναι κομμένη σε τόσα μέρη, βρίσκεται ακόμη εκεί, μαζί σου στο δωμάτιο. Μπορείς ανά πάσα στιγμή να ενώσεις τα κομμάτια με πολλή προσπάθεια, υπομονή, μεγεθυντικό φακό και κόλλα. Αν όμως πάρεις τα κομματάκια και τα κάψεις σε ένα σταχτοδοχείο (και δεν ανοίξεις τα παράθυρα), η σελίδα θα υπάρχει και πάλι στο δωμάτιο μαζί σου, αλλά σε άλλη μορφή, δηλαδή στάχτη, καπνό και υδρατμούς. Η ανθρώπινη επιστήμη αδυνατεί -ακόμη- να ενώσει αυτά τα συστατικά και να μας δώσει πίσω την αρχική σελίδα. Αυτό δε σημαίνει όμως πως η σελίδα έχει χαθεί παντελώς από το υπαρκτό μας σύμπαν.
Βλέπω ότι στο κείμενο χρησιμοποιείτε ορολογία από την ετρουσκική μυθολογία, π.χ. Τβαθ, τη θεά της ανάστασης. Το επιλέγετε, απλώς για να φαίνεται πιο αληθοφανής η ιστορία ή για κάποιον άλλον λόγο; Είχα την εντύπωση ότι η λογοτεχνία του φανταστικού συνήθως επινοεί δικούς της θεούς / ήρωες!
Φυσικά και για να είναι αληθοφανής η ιστορία. Είναι μια αλάνθαστη συνταγή που μας κληροδότησε ο κοινός παππούλης των περισσοτέρων συγγραφέων του φανταστικού, δηλαδή ο Λαβκραφτ. Η απόλυτη ανάμιξη του φανταστικού με το πραγματικό. Όσο πείθεις τον αναγνώστη με την αναφορά υπαρκτών τόπων, ανθρώπων και καταστάσεων, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η έκπληξη ή ο τρόμος του, όταν του φανερώσεις τα φανταστικά στοιχεία της ιστορίας σου. Η συγκεκριμένη θεά των Ετρούσκων αναφέρεται στο διήγημα μέσα σε ένα "επιστημονικό" κείμενο που ανακαλύπτει ο ήρωας. Φυσικά, αντί για Τβαθ, θα μπορούσα να την μετονομάσω σε Βαάτθ ή Βάαθατ, που ακούγεται πιο εντυπωσιακό, αλλά πάντοτε χρησιμοποιώ αληθινά στοιχεία αναμεμιγμένα με φανταστικά. Προτίμησα να δημιουργήσω βέβαια, το βασικό αντικείμενο της ιστορίας, το οποίο δεν θα αναφέρω εδώ εσκεμμένα, για να προκαλέσω την περιέργεια των αναγνωστών.
Η φανταστική λογοτεχνία όχι μόνο βρίθει από επινοημένους θεούς και ήρωες, αλλά έχει δημιουργήσει δεκάδες ολοκληρωμένες κοσμογονίες με πλήρη πάνθεα και μυθολογίες που πολλές φορές ξεπερνούν τον Ησίοδο και το Έπος του Γκιλγκαμές.
Πόσος περίπου χρόνος χρειάστηκε, για να ολοκληρώσετε την ιστορία;
Θα ακουστεί υπερβολικό, αλλά ο βασικός σκελετός έγινε σε μια μέρα και η εκτέλεση σε… δύο μήνες. Επιμελήθηκα τόσο πολύ την ιστορία, που ήθελα να γίνει, όσο πιο άψογη γινόταν, και πιο πολύ, γιατί είχα υποσχεθεί στον Masterton πως θα του έστελνα να τη διαβάσει, όταν την τελειώσω. Επίσης, δούλευα το κείμενο κάθε βράδυ στο μυαλό μου πριν τον ύπνο, όπως όλες τις ιστορίες μου άλλωστε.
Πού μπορεί κανείς να βρει και να διαβάσει το βραβευμένο σας διήγημα "Ούτε μια λέξη";
Κυκλοφορεί στον συλλογικό τόμο με τις σαράντα πέντε καλύτερες ιστορίες του διαγωνισμού με τίτλο "Το Έπος της Φαντασίας ΙΙ: Resurrection" από τις εκδόσεις iWrite, που, όπως και πέρυσι, ήταν ο μεγαλύτερος χορηγός του φεστιβάλ.
Θα μας αποκαλύψετε τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια; Τι να περιμένουμε άμεσα από εσάς;
Είναι αρχή μου να μην αποκαλύπτω ποτέ το τι γράφω, εκτός και αν πρόκειται για κάτι τετελεσμένο, όπως για παράδειγμα η ήδη συμφωνημένη έκδοση μιας συλλογής ή μιας νουβέλας. Προς το παρόν γράφω, αλλά το τι ακριβώς θα γίνει γνωστό, όταν έρθει η ώρα.
Θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε τον εαυτό σας, χωρίς να γράφει;
Φυσικά. Δεν είμαι ούτε ο Στήβεν Κινγκ, ούτε ζω από το γράψιμο. Άλλωστε, έχω περάσει μια μεγάλη περίοδο στη ζωή μου, μια παύση περίπου δέκα ετών, που δεν έγραφα τίποτα, γιατί έκανα άλλα πράγματα που με ευχαριστούσαν, όπως η ζωγραφική για παράδειγμα. Για μένα το γράψιμο είναι ανάγκη για δημιουργία και όχι εξαναγκασμός.
Σας ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο σας και σας εύχομαι ανοδική πορεία και συγγραφικές επιτυχίες!
Και εγώ σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι προσωπική και επαγγελματική πρόοδο, καθώς και καλή επιτυχία στο blog σας!
* Το βιβλίο του Δημήτρη Δελαρούδη "Ο Ιός της Βαβέλ", που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λυκόφως μπορείτε να το βρείτε σε βιβλιοπωλεία και e-shop εδώ!
Δείτε επίσης:
