Φιλοξενώ σήμερα μια συνέντευξη με τη συγγραφέα Αγάπη Ντόκα με αφορμή τη β' έκδοση και τη συμπλήρωση ενός έτους από την κυκλοφορία του πρώτου της βιβλίου "Καταδικασμένη να είμαι σπάνια" από τις Εκδόσεις Θερμαϊκός! Μάλιστα στις 29/11 (18:00 - 20:00) θα γίνει δεύτερη παρουσίαση του βιβλίου στον ΙΑΝΟ στη Θεσσαλονίκη (δες περισσότερα εδώ)!
Κυρία Ντόκα, καλωσορίσατε στο blog "Όμορφη μέσα έξω". Από ποια ηλικία και μετά αρχίσατε να αποτυπώνετε τις σκέψεις σας στο χαρτί; Υπήρξαν περίοδοι στη ζωή σας, που νιώθατε πιο επιτακτική την ανάγκη να γράψετε;
Καλώς σας βρήκα Μαρία, εσένα και το ενδιαφέρον blog σου!
Στην ηλικία των δώδεκα ετών είχα γράψει ένα μίνι θεατρικό έργο, που διαδραματιζόταν στην Αίγυπτο. Δεν θυμάμαι πώς μου προέκυψε εκείνη η ιδέα, μάλλον είχα διαβάσει κάτι που την πυροδότησε. Δυστυχώς εκείνο το τετράδιο πετάχτηκε κατά λάθος σε ένα ξεκαθάρισμα συρταριών. Από κει κι έπειτα, όπως τα περισσότερα κορίτσια, αγαπημένος σύντροφος της εφηβείας ήταν το ημερολόγιό μου. Έχω φυλαγμένα αρκετά τετράδια με σκέψεις μου. Νομίζω ότι τότε η ανάγκη να γράφω προέκυπτε από σημαντικά ή και ασήμαντα γεγονότα της τρυφερής καθημερινότητάς μου, που όμως επηρέαζαν το Μέσα μου. Τώρα πια γράφω σχεδόν καθημερινά, όχι μόνο από ανάγκη να βγουν τα μικρά σκουληκάκια που στήνουν χορό στο μυαλό μου, αλλά και επειδή η γραφή χρειάζεται εξάσκηση και επιμονή.
Τι σημαίνει για εσάς η συγγραφή; Ποιο είδος της σας εκφράζει περισσότερο και γιατί;
Συγγραφή για μένα είναι η ανάγκη να περιγράψεις με χίλιες λέξεις μια εικόνα που θα δεις, να ξεκινήσεις μια ιδέα που σου ήρθε ξαφνικά και να την εξελίξεις σε ιστορία, να βγάλεις από μέσα σου αυτό που σε βασανίζει, να (αυτο)ψυχοθεραπευτείς. Είναι η ανάγκη που οδηγεί τα δάκτυλα να πιάνουν το μολύβι ή να χτυπούν τα πλήκτρα, κατευθυνόμενα από τη φαντασία και την αγάπη για τις λέξεις.
Ο πεζός λόγος είναι αυτός που με εκφράζει περισσότερο, αν και κατά καιρούς κάνω και τον ριμαδόρο! Αγαπώ και το μυθιστόρημα και το διήγημα το ίδιο, γιατί το καθένα έχει διαφορετικούς κανόνες συγγραφής. Όπως λένε οι ειδικοί, το διήγημα είναι το κατοστάρι της λογοτεχνίας, ενώ το μυθιστόρημα ο μαραθώνιος.
Έχετε δεχτεί επιρροές από κάποιον ή κάποιους συγγραφείς / ποιητές; Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας συγγραφέας / ποιητής;
Κάθε συγγραφέας και ποιητής που διαβάζουμε μας επηρεάζει υποσυνείδητα είτε με το θέμα του είτε με τον τρόπο γραφής που χρησιμοποιεί. Υποκλίνομαι στον συγγραφέα και ποιητή που, κλείνοντας το βιβλίο του, κατάφερε ν’ ανοίξει ένα παράθυρο μέσα μου.
Η χιουμοριστική και εκλεπτυσμένη γραφή της Έλενας Ακρίτα, όπως επίσης και του Φρέντυ Γερμανού, μ’ έκαναν αρχικά ν’ ανακαλύψω και τη δική μου χιουμοριστική διάθεση αποτύπωσης των λέξεων. Οι υπόλοιπες διαθέσεις μου ξεπηδούν από τη συναισθηματική κατάσταση που μου επιφέρουν τα εκάστοτε γεγονότα, οι καταστάσεις, οι εικόνες.
Μου αρέσει επίσης πολύ η γραφή του Πάολο Κοέλιο, γιατί σε κάθε ιστορία του υπάρχει διάχυτο το μήνυμα της αγάπης και, ως εκ τούτου, απευθύνεται στις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων.
Και φυσικά όλα τα μεγάλα θηρία της ελληνικής λογοτεχνίας! Γιατί της ελληνικής; Γιατί πιστεύω πως, όταν διαβάζεις κάτι στη μητρική σου γλώσσα, μπορείς να πιάσεις κάθε νοηματική πτυχή του κειμένου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε διαβάζω ξένους λογοτέχνες.
Μιλήστε μας για το πρώτο σας βιβλίο. Ποια είναι η πηγή έμπνευσής του και τι προσδοκίες έχετε από αυτό;
Το πρώτο μου βιβλίο έχει τον τίτλο "Καταδικασμένη να είμαι σπάνια" και η έμπνευσή του ήρθε, όταν διάβασα κάτι που είπε ο Φρανσουά ντε Λα Ροσφουκώ: «Μπορεί κανείς να βρει γυναίκες που δεν είχαν καμία ερωτική σχέση στη ζωή τους, αλλά είναι σπάνιο να βρει γυναίκες που είχαν μόνο μία». Η λέξη "σπάνιο" ήταν αυτή που ξεκλείδωσε μέσα μου όλη την ιστορία. Η γραφή του είναι χιουμοριστική, με πολλούς διαλόγους που την κάνουν πιο ζωντανή και μικρά κεφάλαια που κάνουν το βιβλίο εύληπτο.
Προσδοκία μου είναι να το διαβάσουν άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, ώστε ο καθένας τους να κάνει βουτιές στον εαυτό του -όπως η ηρωίδα μου, η Χαρά- και να αναρωτηθεί, αν το μυαλό του ή η καρδιά του θα πάρει τελικά την απόφαση σε κάποιο δίλημμα που ενδέχεται να του παρουσιαστεί.
Στο βιβλίο σας κεντρική ηρωίδα είναι μια γυναίκα, η Χαρά, η οποία πλαισιώνεται κυρίως από δύο άντρες, τον σύζυγό της κι έναν συνάδελφο στον χώρο εργασίας της. Υπάρχει ανάμεσά τους κάποιος χαρακτήρας που αντικατοπτρίζει στοιχεία αληθινού προσώπου ή όλα τα πρόσωπα του βιβλίου είναι καθαρά προϊόν μυθοπλασίας;
Όπως σε πολλά βιβλία, υπάρχουν στοιχεία χαρακτήρων ανθρώπων που έχουμε συναντήσει στη ζωή μας, που έχουμε παρακολουθήσει καθισμένοι σε μια καφετέρια ή σ’ ένα πάρκο, που έχουμε συναναστραφεί, που έχουμε αγαπήσει και μας λείπουν. Οι τρεις κεντρικοί μου ήρωες είναι καθαρά προϊόν μυθοπλασίας. Οι φίλες της Χαράς έχουν στοιχεία από δικές μου φίλες, τα οποία έχω προσαρμόσει, ώστε να εξυπηρετούν την εξέλιξη της ιστορίας. Επίσης έχω επαναλάβει εκφράσεις της μητέρας μου, που μας βλέπει από ψηλά, και που έχουν γίνει μέσα μου το τατουάζ της αγάπης της για μένα και την αδελφή μου.
Θέμα του μυθιστορήματός σας είναι η μονογαμία και οι προβληματισμοί της ηρωίδας γύρω από αυτήν. Πόσο πιστεύετε ότι επηρεάζουν τη ζωή μας οι κοινωνικές αντιλήψεις της εκάστοτε εποχής;
Οι άνθρωποι ζούμε σε κοινωνίες που έχουν κανόνες και καλώς υπάρχουν. Μ’ αυτούς μπορούμε να επιλέξουμε το Πρέπει του κόσμου που μας περιβάλλει και μας κρίνει ή το Θέλω το δικό μας. Πιστεύω ότι το Θέλω μας είναι η προσωπική μας επιθυμία να βιώσουμε τις εξαιρέσεις, οι οποίες και θα ελευθερώσουν αυτό που πραγματικά κρύβουμε μέσα μας, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πάρουμε το ρίσκο να παραβούμε κανόνες. Στην αντίθετη περίπτωση υπακούμε-υποτασσόμαστε-συμβιβαζόμαστε, χωρίς αυτό να είναι κατ’ ανάγκην κακό. Κι αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι επηρεαζόμαστε από τις κοινωνικές αντιλήψεις της εκάστοτε εποχής, αφού είμαστε κοινωνία και όχι μεμονωμένα άτομα.
Θα ήταν παράλειψή μου να μη σταθώ στον ευρηματικό τίτλο του βιβλίου αλλά και στο εντυπωσιακό εξώφυλλό του! Πόσο πιστεύετε ότι επηρεάζουν αυτοί οι δύο παράγοντες το αναγνωστικό κοινό, προκειμένου να επιλέξει πιο εύκολα ένα βιβλίο;
Όταν έρχεσαι σε πρώτη επαφή με έναν άνθρωπο, το πρώτο που σε ελκύει μοιραία είναι η εξωτερική του εμφάνιση. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα βιβλία: ένα όμορφο και κυρίως ένα πρωτότυπο εξώφυλλο και βέβαια και ο τίτλος σε ελκύουν να το προσέξεις. Το επόμενο που θα κάνεις, είναι να διαβάσεις το οπισθόφυλλό του. Αν κι εκεί σε κερδίσει, τότε σίγουρα θα το πας στο ταμείο!
Θα ήθελα εδώ να αναφέρω ότι το εξώφυλλο του βιβλίου μου συγκαταλέγεται στα εννέα καλύτερα για το 2016.
Πόσος χρόνος χρειάστηκε, για να γράψετε το βιβλίο;
Οι ήρωες του βιβλίου μου μαζί με την ιστορία τους με "επισκέφθηκαν" το 2000. Στην αρχή προχώρησα αρκετά γρήγορα για τα συγγραφικά δεδομένα, γράφοντας και το τέλος, αλλά στην πορεία επαναστάτησαν, με τυραννούσαν, τους παίδευα κι εγώ κι άκρη δεν βγάζαμε. Οπότε τους έκλεισα μέσα στις σελίδες και τους άφησα να ωριμάσουν αρκετές φορές, μέχρι το φθινόπωρο του 2013 που έγραψα την τελευταία λέξη.
Ποιο είναι το πρώτο άτομο που διάβασε ολοκληρωμένο το βιβλίο σας, πριν εκδοθεί, και γιατί;
Το πρώτο άτομο, στο οποίο το έδωσα προς αξιολόγηση, ήταν μία από τις καλύτερές μου φίλες, γιατί ήξερα ότι θα μου πει την αντικειμενική της άποψη και δεν θα μου χαϊδέψει τ’ αυτιά!
Ποιον ήρωα του βιβλίου συμπαθήσατε ή ενδεχομένως αντιπαθήσατε και γιατί;
Για μένα ο κάθε ήρωας είναι μια προσωπικότητα που αντιδρά σύμφωνα με τον χαρακτήρα του σ’ αυτά που τον οδηγώ να κάνει. Άρα έχω ήδη αποφασίσει για το πώς θέλω να είναι. Τον δημιουργώ από το μηδέν κι αυτό σημαίνει ότι τον αγαπώ έτσι κι αλλιώς, γι’ αυτό που είναι κι ας θυμώνω καμιά φορά μαζί του.
Το τέλος του βιβλίου ήταν προαποφασισμένο ή προέκυψε στην πορεία συγγραφής της ιστορίας;
Όπως είπα και παραπάνω, το τέλος το έγραψα από την αρχή. Ήξερα ακριβώς πού ήθελα να καταλήξει η ιστορία και θα έκανα τα πάντα, για να την φέρω εκεί που φανταζόμουν. Γι’ αυτό ακριβώς και με παίδεψε πολύ.
Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που σκέφτεται να εκδώσει για πρώτη φορά κάποιο λογοτεχνικό έργο του, αλλά διστάζει λόγω της οικονομικής κρίσης;
Να το στείλει στους εκδοτικούς οίκους και να μην το κρατήσει μέσα στα συρτάρια του! Κανείς δεν σε ξέρει και γι’ αυτό κανείς δεν θα έρθει να σου χτυπήσει την πόρτα και να σου πει: «Ξέρω ότι έχεις ένα βιβλίο προς έκδοση. Θέλεις να μου το δώσεις;». Επίσης να μην απογοητεύεται με τις αρνητικές απαντήσεις, αλλά να επιμένει! Ίσως αυτό τον οδηγήσει να ξαναδεί το κείμενό του απ’ την αρχή και να καταλάβει ότι χρειάζεται ενδεχομένως κάποια μικρή αλλαγή-προσαρμογή. Όταν "κρυώνει" το γραπτό, το βλέπεις με άλλο μάτι.
Κυρία Ντόκα, σας ευχαριστώ θερμά για την τιμή να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου! Εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία σε κάθε σας ενασχόληση και να έχετε πάντα έμπνευση και δημιουργικότητα, για να μας χαρίζετε μια όαση δροσιάς στη λογοτεχνία!
Σ’ ευχαριστώ κι εγώ, Μαρία, για την όμορφη αυτή συνέντευξη και την ευκαιρία που μου έδωσες να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες σου. Η τιμή δική μου. Εύχομαι από καρδιάς να είμαστε όλοι όμορφοι μέσα έξω!
Βιογραφικό:
Ο πελαργός με προσγείωσε τη μέρα των Χριστουγέννων του 1963 στη Θεσσαλονίκη! Στην πόλη που γράφεται με δύο σίγμα και προφέρεται με πολλά λάμδα, όπου όλα είναι χαλαρά και πίνουμε φραπέ με το καλαμάκι. Εδώ μεγάλωσα, πήγα νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, έμαθα aγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, παντρεύτηκα και απέκτησα δύο κόρες κι εγγόνια! Δούλεψα ως ντίλερ σε τάπερ και καλλυντικά, βοηθός μηχανογράφησης σε εκπαιδευτικό οργανισμό, ταμίας, προϊσταμένη, υπεύθυνη καταστήματος, γραμματέας σε δικηγορικό γραφείο, τόσο ώστε να μη δικαιούμαι σύνταξη! Είμαι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος. Έχω πάρει μέρος με δύο κείμενά μου στο συλλογικό βιβλίο «Αχτίδες στο σκοτάδι» (2016, εκδ. «Ανάτυπο»). Το διήγημά μου «Χίλιες και μία νύχτες» πήρε τιμητική διάκριση στο διαγωνισμό «Λογοτεχνικές πένες 2016» που συνδιοργάνωσαν οι εκδόσεις «Γράφημα» και το GoodBooksweb.com. Αυτή είναι η πρώτη μου απόπειρα να γράψω κάτι ολοκληρωμένο, γιατί από χαρτιά, χαρτούδια και χαρτάκια μέσα στα συρτάρια, πάνω στα τραπέζια και στα ράφια, άλλο τίποτα!
Μπορείτε να βρείτε την Αγάπη Ντόκα στο προφίλ της στο Facebook, στη σελίδα της Αγάπη Ντόκα και στο e-mail: agapidoka@hotmail.com.
Και μην ξεχνάς:
