Η εβδομάδα κλείνει με συνέντευξη με τη συγγραφέα Σοφία Ζαρκαλή!
Κυρία Ζαρκαλή, καλωσορίσατε στο blog "Όμορφη μέσα έξω". Ξεκινήσατε να γράφετε στίχους και σενάριο, και πλέον μεταπηδήσατε στον τομέα συγγραφής μυθιστορημάτων. Υπήρξε κάποιος ειδικός λόγος που σας ώθησε στο μυθιστόρημα ή ήρθε εντελώς τυχαία η απόφαση αυτή;
Κατ’ αρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ για τη φιλοξενία σας στο εξαιρετικό blog σας.
Η συγγραφή για μένα ήταν πάντα άποψη ζωής! Γι΄αυτό ξεκίνησα με στίχους και κατόπιν σενάρια. Όμως το γεγονός ότι ασχολήθηκα περισσότερο με τη συγγραφή μυθιστορημάτων δεν επήλθε τυχαία. Ήταν μια εποχή που εκ των πραγμάτων και διάφορων συγκυριών επέλεξα συνειδητά τη μοναξιά. Χαμένη μέσα στη μοναδικότητα που έχει κάθε άνθρωπος που ενασχολείται με το βαθύτερο εγώ του, ένοιωσα την ανάγκη να στείλω τα μηνύματα που εγώ ανακάλυψα από τον εαυτό μου και στους υπόλοιπους συνανθρώπους μου. Με αυτόν τον τρόπο υπήρχε περίπτωση πίσω από τις δικές μου συνειδητοποιήσεις να βρουν κι άλλοι άνθρωποι το δικό τους ψυχικό μονοπάτι.
Από ποια ηλικία και μετά αρχίσατε να αποτυπώνετε στο χαρτί τις σκέψεις σας, είτε αυτές αφορούσαν στίχο, σενάριο, μυθιστόρημα; Επίσης σε ποιες περιόδους της ζωής σας νιώθατε πιο επιτακτική την ανάγκη να γράψετε και γιατί;
Από την ηλικία των 7 χρόνων, που έμαθα να γράφω. Από τότε δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω, να εκφράζομαι μέσα από τα γραπτά παρά μέσα από τα λόγια μου. Επίσης δεν υπάρχει για μένα συγκεκριμένη στιγμή που να με ωθεί να γράψω. Οποιοδήποτε συναίσθημα είτε θετικό είτε αρνητικό που πλημμύριζε τη ζωή μου αποτυπωνόταν αμέσως στο χαρτί. Όπως και με τις εκάστοτε δύσκολες περιόδους μου, η απόδρασή μου ήταν να τις καταγράφω σαν ιστορίες και κατόπιν να τις διαβάζω στους φίλους μου. Ο γραπτός λόγος είναι η συντροφιά μου στο μαγικό ταξίδι της ζωής και συνεπιβάτης μου η ανακάλυψη καινούριων μέσων έκφρασης!
Έχετε δεχτεί επιρροές από κάποιον ή κάποιους συγγραφείς / ποιητές; Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας συγγραφέας / ποιητής;
Ναι, έχω δεχθεί επιρροές από διάφορους συγγραφείς που η γραφή τους δείχνει αμεσότητα και αποφεύγουν τις επαναλήψεις, γιατί κουράζουν τον αναγνώστη. Τώρα, όσον αφορά ποιον ποιητή ή συγγραφέα θαυμάζω, δεν μπορώ να πω, γιατί είναι πολλοί. Ας πούμε όμως τον Καββαδία ως ποιητή και την Ιζαμπέλ Αλιέντε ως συγγραφέα.
Η συγγραφή τι σημαίνει για εσάς, ιδίως δε η συγγραφή του φανταστικού;
Δεν μπορώ να πω ότι βρίσκω λόγια, για να περιγράψω τι σημαίνει συγγραφή για εμένα. Απλά θα μπορούσα να πω ότι είναι ένας αόρατος εραστής που βρίσκεται δίπλα μου οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Η επαφή μας αυτή φέρνει στην επιφάνεια τον πιο ανάλαφρο εαυτό μου, που είναι της έμπνευσης, της σύλληψης και της διαίσθησης. Είναι μια κατάσταση μυστηριακή και καθαρτήρια που ξεπερνά τον συνηθισμένο μου νου. Όσον αφορά το φανταστικό στοιχείο, θεωρώ ότι είναι ένα όπλο στα χέρια μου, ένα κρυφό ή φανερό χαρτί στο έργο μου, γιατί είναι ένα μέσο για περισσότερη ελευθερία, αλλά και μια ευκαιρία να γεφυρώσω το θείο με το γήινο. Γιατί ωραία είναι να είμαστε σ΄έναν φανταστικό κόσμο, αλλά πιο ωραία είναι να ζούμε και τον ρεαλισμό, γιατί είναι απαραίτητο θεμέλιο, για να γίνει σαφές το παράλογο κι η αλληγορία μιας ιστορίας με μεταφυσικά στοιχεία!
Συμμερίζεστε την άποψη ότι η λογοτεχνία του φανταστικού έχει συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, κι αν ναι, για ποιο λόγο πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι η λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα έχει περιορισμένο κοινό, παρ’ όλο που θα έπρεπε να είναι περισσότεροι, εφόσον οι Έλληνες ως λαός είμαστε εξοικειωμένοι με τη φανταστική λογοτεχνία, αφού μεγαλώνουμε διδασκόμενοι την Ελληνική μυθολογία, όπου ως επί το πλείστον πλεονάζουν τα φανταστικά στοιχεία. Όμως ο λόγος που κατά τη γνώμη μου συμβαίνει αυτό, δεν είναι ότι απαξιούν να ασχοληθούν με τη συγκεκριμένη λογοτεχνία, αλλά, γιατί το ασφυκτικό πρόγραμμα της καθημερινότητας δεν αφήνει το περιθώριο να επικεντρωθούν εις βάθος του έργου και αρκούνται σε μια πιο επιφανειακή ανάγνωση.
Το δεύτερο βιβλίο σας έχει ως τίτλο “Το μεγάλο Ερώτημα”. Μιλήστε μας λίγο για αυτό. Ποια είναι η πηγή έμπνευσής του και τι μηνύματα θέλατε να περάσετε στους αναγνώστες του;
Το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο "Το μεγάλο Ερώτημα'' μιλάει για το πού πηγαίνουν οι ψυχές, όταν φεύγουν και τι ερωτήματα μπορεί να τις απασχολήσουν. Κεντρικές ηρωίδες είναι τέσσερις γυναίκες: Η Εύα, η Αθηνά, η Κωνσταντίνα κι η Έφη, που πήραν λάθος προορισμό και που θα ανακαλύψουν την αληθινή πορεία τους, όταν ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα θα τις μεταφέρει σ΄έναν κόσμο άυλο και φανταστικό. Τέσσερις γυναίκες με διαφορετικό παρελθόν και ηλικίες θα βρεθούν τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο. Σημείο θανάτου και αυτογνωσίας. Έτσι θα μπορέσουν να δώσουν πραγματική ζωή σε άλλους ανθρώπους διορθώνοντας λάθη που παρέκαμψαν, όταν βρίσκονταν εν ζωή. Ένα βιβλίο που αγγίζει κομμάτια του εαυτού μας που, μέχρι τώρα αρνιόμαστε να σκαλίσουμε, ακόμα και να αποδεχτούμε! Μιλά για ενδόμυχους φόβους, θέτει ερωτήματα που όλοι λίγο ως πολύ έχουμε θέσει στον εαυτό μας, στους άλλους ακόμη και στον ίδιο τον Θεό. Πηγή έμπνευσής μου αποτελεί η ίδια η ζωή, το βιωμένο και το αβίωτο, το συνειδητό και το απωθημένο, που κάποτε προβάλλει απρόσμενα και διεκδικεί χώρο ύπαρξης. Τα μηνύματα που θα ήθελα να μεταφέρω στους αναγνώστες μου είναι να μην επιτρέψουμε στην ανασφάλεια, στον φόβο, στην έλλειψη αναγνώρισης της αξίας μας να σταθεί εμπόδιο στο να επιτύχουμε αυτό για το οποίο προοριζόμαστε. Και το πιο βασικό είναι ότι οφείλουμε στον εαυτό μας να τον τιμούμε και να τον σεβόμαστε, και να βλέπουμε τους συνανθρώπους μας με τα μάτια της ψυχής, που ποτέ δεν θολώνουν την κρίση μας!
Πόσος χρόνος χρειάστηκε, για να το γράψετε;
Περίπου ένας χρόνος.
Θέμα του δεύτερου βιβλίου σας είναι η αιώνια μάχη ζωής-θανάτου κι η αυτογνωσία που προκύπτει μέσα από τυχαία αλλά καίρια γεγονότα. Ποιο ήταν το κίνητρο, για να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα;
Δεν θα έλεγα ότι ήταν ένα το κίνητρο, αλλά θεωρώ ότι όλα ξεκίνησαν από ένα κομβικό σημείο της ζωής μου θέτοντας ένα απλό αλλά και συνάμα περίπλοκο ερώτημα στον εαυτό μου: «Ποια είμαι... Τι θέλω... Ποιες είναι εκείνες οι επιλογές που έκανα και με οδήγησαν σε αυτό που είμαι σήμερα; Εάν γνώριζα εκ των προτέρων την πορεία της ζωής μου, άραγε θα ήταν διαφορετικές και οι επιλογές μου; Τι θα είναι αυτό που θα έχω καταφέρει, μέχρι ως ότου πάψω να υπάρχω; Ποια είναι εκείνη η παρακαταθήκη που θα έχω αφήσει; Τι κάνω μετά; Υπάρχει κάτι μετά;». Καίρια, όπως κι εσείς προαναφέρατε, αλλά και σημαντικά ερωτήματα που όλοι πιστεύω σε κάποια ευάλωτη φάση της ζωής μας έχουμε αναρωτηθεί. Από εκεί και έπειτα το μυαλό έχει μάθει να επεξεργάζεται οποιαδήποτε πληροφορία του δοθεί ακόμα και μέσω σκέψης, για να αναρωτηθεί και να αναλύσει τα δεδομένα που του δίνονται. Έτσι κι εγώ, όπως και πολλοί άνθρωποι που με περιβάλλουν αλλά κι ο περισσότερος κόσμος, θαρρώ, ζητά απεγνωσμένα να βρει απαντήσεις σε ζητήματα που τον φοβίζουν, αλλά και τον ενθουσιάζουν. Έτσι λοιπόν αποφάσισα πως οι σκέψεις μου θα μπορούσαν να βρουν έναν μεγαλύτερο αποδέκτη δίνοντας μορφή στους φόβους και στα αναπάντητα ερωτήματα.
Στο πιο πρόσφατο βιβλίο σας κεντρικές ηρωίδες είναι τέσσερις γυναίκες, τις οποίες ενώνει μια δυνατή φιλία. Υπάρχει ανάμεσά τους κάποιος χαρακτήρας που αντικατοπτρίζει στοιχεία αληθινού προσώπου ή όλα τα πρόσωπα του βιβλίου είναι καθαρά προϊόν μυθοπλασίας;
Αυτό που θα μπορούσα να αποκαλύψω θέλοντας να προστατέψω όμως και την ταυτότητα των ατόμων αυτών, είναι ότι τέσσερις από τους έξι βασικούς πρωταγωνιστές του βιβλίου έχουν και ουσιαστική υπόσταση.
Ποιον ήρωα του βιβλίου συμπαθήσατε ή ενδεχομένως αντιπαθήσατε και γιατί;
Δεν μπορώ να πω ότι συμπάθησα ή αντιπάθησα κάποιον από τους ήρωές μου, γιατί όλοι οι χαρακτήρες, ακόμα κι εκείνοι που για κάποιον λόγο παρέκκλιναν της πορείας τους και επέδειξαν έναν άσχημο εαυτό, δημιουργήθηκαν μέσα από την αγάπη μου για τη συγγραφή. Μάλιστα φθάνω στο σημείο να τους δικαιολογώ, γιατί οι συνθήκες που έζησαν τους έκαναν να πάρουν λάθος δρόμο, γιατί δεν είχαν τη δύναμη να κοιτάξουν τον καθρέφτη της ψυχής τους και να πουν: «Σκάβε. Μέσα σου είναι η πηγή του καλού και θα αναβλύζει πάντα, αν πάντα την αναζητείς.» [Μάρκος Αυρήλιος].
Το τέλος του βιβλίου ήταν προαποφασισμένο ή προέκυψε κατά τη διάρκεια συγγραφής της ιστορίας;
Όπως μου συμβαίνει πάντα, προέκυψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής.
Ποιο είναι το πρώτο άτομο που διαβάζει ολοκληρωμένα τα υπό έκδοσιν έργα σας και γιατί;
Ο πρώτος άνθρωπος που διαβάζει, ό,τι γράφω, είναι μια φίλη μου που της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, γιατί είναι αμερόληπτη και δίκαιη στην κρίση της.
Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που σκέφτεται να εκδώσει για πρώτη φορά λογοτεχνικό έργο του, αλλά διστάζει λόγω της οικονομικής κρίσης;
Τι άλλο; Να μην φοβηθούν τίποτα ακόμα και εν μέσω οικονομικής κρίσης. Κάποτε είμαι σίγουρη ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες και μια νέα εποχή. Ας είναι λοιπόν έτοιμοι οι νέοι συγγραφείς να ανταποκριθούν στο κάλεσμά της. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να δώσουν την πρέπουσα σημασία στη φωνή της ψυχής που τους λέει: «Να μείνετε πιστοί στα όνειρά σας με επιμονή και υπομονή και σκληρή δουλειά.». Αν την ακούσουν, εκείνα κάποτε θα τους ανταμείψουν. Να μην σταματήσουν ποτέ να γράφουν. Να δοκιμάζουν ξανά και ξανά την τύχη τους στους εκδοτικούς και κάποτε θα δουν το όνειρό τους να παίρνει σάρκα και οστά. Και να μην ξεχνούν τα λόγια του Ρωμαίου φιλοσόφου Σενέκα: «Η τύχη φοβάται και τρέμει τους γενναίους, αλλά τρομοκρατεί και ποδοπατεί τους δειλούς.».
Κυρία Ζαρκαλή, σας ευχαριστώ θερμά για την τιμή να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου! Εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία σε κάθε σας ενασχόληση, να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας και να έχετε πάντα έμπνευση για νέα δημιουργικά ταξίδια!
Εγώ ευχαριστώ από καρδιάς!!
Βιογραφικό:
Η Σοφία Ζαρκαλή γεννήθηκε στην Κέρκυρα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Μετά την εκπαίδευσή της στο St. George Commercial College μεταβαίνει στη Ν. Αφρική και ξεκινά ταξίδια ανά τον κόσμο. Στιχουργός και σεναριογράφος μπαίνει στο λογοτεχνικό χώρο με το πρώτο της βιβλίο το «Όνειρο» (Συμπαντικές Διαδρομές, 2016). Η Σοφία Ζαρκαλή εμπνέεται από τον πνευματικό κόσμο και τιμά το βίωμα του γήινου. Αυτά τα δυο στοιχεία, πνεύμα και ύλη, γεφυρώνονται μέσα στα περιπετειώδη μυθιστορήματά της. Το «Μεγάλο Ερώτημα», το δεύτερο βιβλίο της, είναι ένα μυθιστόρημα που ενώνει το μεταφυσικό με το πραγματικό, μέσα από την ιστορία τεσσάρων γυναικών.
Και μην ξεχνάς:
