Πέρασαν μέρες, πέρασαν βδομάδες, πέρασαν μήνες, από τότε που ο Σαμπάωθ οργίστηκε και έδιωξε μέσα από τον παράδεισο το ζευγάρι των πρωτόπλαστων ανθρώπων. Νέους κόσμους έκανε, παλιούς κόσμους χαλούσε, να χορτάσει τη χαρά της δημιουργίας ο ωκεάνιος νους του και η φλογερή του καρδιά. Ήθελε να τους ξεχάσει τους δυο καταραμένους, έκανε κι όλας πως δεν τους συλλογιότανε πια, πως δεν τον έμελλε το πού βρίσκονται και πώς τα περνούν. Όμως ο νους του, ολοένα και πετούσε κατά 'κείνους... Πατέρας!
 |
| Πηγή / Source |
- "Ευλογημένη να είναι ετούτη η μέρα της συγχώρεσης, η μέρα του γυρισμού, να λογαριαστεί σαν μια ακόμη μέρα μέσα στις 7 της δημιουργίας, γιατί σήμερα δημιούργησα τη συγχώρεση. Σηκώνω την αμαρτία από πάνω σας, θα σας κάνω πάλι αγνούς κι ανήξερους σαν τα πουλιά, θα σας κάνω άγιους σαν τους αγγέλους, αθώους όπως ήσασταν πριν δαγκώσετε το μήλο της αμαρτίας και δείτε τη γύμνια σας."
- "Όχι αυτό, έλεος, πατέρα, βόγγησαν απελπισμένοι οι δυο άνθρωποι. Αν αληθινά απόμεινε μέσα στην καρδιά σου μια στάλα έλεος για μας, άφησε μας να φύγουμε πίσω, πανάγαθε. Άφησέ μας στο αμάρτημα που έγινε ο πλούτος της ζωής μας. Άφησέ μας στην γνώση του καλού και του κακού που έγινε η πικρή σοφία μας. Άφησέ μας στην γύμνια μας που έλυσε την μοναξιά του κορμιού μας. Συμπάθησέ μας, Κύριε, που κάναμε έναν νέο παράδεισο την κατάρα σου. Βρήκαμε την νέα μας Εδέμ στον έρωτα και στη δημιουργική δουλειά. Μέσα στα δολερά λόγια του φιδιού ήτανε μια νέα αλήθεια."
- "Κι ο θάνατος, τρελά παιδιά; Λησμονήσατε το θάνατο, που σέρνεται σαν το φίδι πίσω από τα βήματά σας απ' τη μέρα που χάσατε τον παράδεισο.'
- "Με τον έρωτα τον νικήσαμε και το θάνατο, Κύριε."
- "Όχι αυτό, έλεος, πατέρα, βόγγησαν απελπισμένοι οι δυο άνθρωποι. Αν αληθινά απόμεινε μέσα στην καρδιά σου μια στάλα έλεος για μας, άφησε μας να φύγουμε πίσω, πανάγαθε. Άφησέ μας στο αμάρτημα που έγινε ο πλούτος της ζωής μας. Άφησέ μας στην γνώση του καλού και του κακού που έγινε η πικρή σοφία μας. Άφησέ μας στην γύμνια μας που έλυσε την μοναξιά του κορμιού μας. Συμπάθησέ μας, Κύριε, που κάναμε έναν νέο παράδεισο την κατάρα σου. Βρήκαμε την νέα μας Εδέμ στον έρωτα και στη δημιουργική δουλειά. Μέσα στα δολερά λόγια του φιδιού ήτανε μια νέα αλήθεια."
- "Κι ο θάνατος, τρελά παιδιά; Λησμονήσατε το θάνατο, που σέρνεται σαν το φίδι πίσω από τα βήματά σας απ' τη μέρα που χάσατε τον παράδεισο.'
- "Με τον έρωτα τον νικήσαμε και το θάνατο, Κύριε."
Η Εύα σήκωσε στα δυο της χέρια το δέμα που 'σφιγγε ως εκείνη την ώρα στο στήθος της. Μέσα στην αρκουδοπροβιά σάλεψε το μικρό τριανταφυλλίσιο σωματάκι ενός παιδιού. Μέσα από το πρόσωπό του χαμογελούσαν όλοι οι αγγέλοι του χαμένου παραδείσου.
 |
| Πηγή / Source |
"Ευλόγησέ το, πατέρα"!
Ήτανε το πρώτο παιδί της γης...
Ήτανε το πρώτο παιδί της γης...
Στρατής Μυριβήλης, Απόσπασμα από "Το γαλάζιο βιβλίο"
Υπάρχουν κάποια λάθη που πρέπει να γίνονται.
Αν δεν χάναμε τον παράδεισο θα χάναμε την ελπίδα να τον ξανακερδίσουμε.
Κι ακόμα κι αν κάποιο λάθος δεν το ξεχάσεις ποτέ και δεν το αφήσεις ποτέ να σε ξεπεράσει...
Υπάρχει πάντα η ελπίδα πως με το χρόνο, θα το καταλάβεις, και θα το συγχωρήσεις.
Το συγκεκριμένο απόσπασμα το είχα ακούσει για πρώτη φορά πριν αρκετά χρόνια στο σίριαλ "Singles". Όσο κι αν έψαξα τότε, δεν κατάφερα να βρω τίνος συγγραφέα είναι. Φανταζόμουν ότι είναι μετάφραση από ξένο συγγραφέα! Ή ότι είναι λόγια του σεναριογράφου! Απλώς υπέροχο και αληθινό!
